تعیین نیاز آبی گل مریم در کشت گلخانه ای

ایران به دلیل شرایط خاص آب و هوایی و محدودیت¬های منابع آبی از جمله کشورهایی است که نیاز به تجدید نظر اساسی در ساختار نظام کشت بوده و در این راستا توسعه کشت گلخانه¬ای می¬تواند به عنوان یک راهکار مناسب مطرح شود. تخمین صحیح و دقیق نیاز آبی گیاهان به منظور حفاظت و نگهداری از محصولات یکی از لازمه¬های داشتن یک مدیریت خوب و موثر در آبیاری در شرایط گلخانه¬ای، است. لذا طی تحقیق حاضر اقدام به تعیین نیاز آبی گیاه گل مریم در شرایط گلخانه¬ای شد. این طرح در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تیمار شامل آبیاری کامل، بیش آبیاری و کم آبیاری در سه تکرار اجرا شد. برای برآورد نیاز آبی گیاه گل مریم از روش بیلان آبی استفاده گردید. گلخانه دارای سامانه آبیاری قطره¬ای (نوار تیپ) بود. برای تعیین زمان شروع آبیاری از تانسیومتر استفاده گردید و آبیاری زمانی آغاز می¬شد که مکش خاک در تیمار آبیاری کامل به 30 سانتی¬بار می¬رسید. عمق آب در تیمار آبیاری کامل، در هر نوبت آبیاری بر اساس عمق نقصان رطوبتی خاک تعیین شد و در تیمار بیش آبیاری و کم آبیاری، عمق آبیاری به ترتیب 20% بیشتر و 20% کمتر از عمق آبیاری تیمار آبیاری کامل بود. نیاز آبی گیاه مریم رقم دابل در سال 1392 برابر 350 میلی¬متر برآورد شد. طی دوره آزمایش، تبخیر-تعرق روزانه گیاه گل مریم در شرایط گلخانه 1/8تا 3/1 میلی¬متر در روز بود. حداکثر تبخیر-تعرق روزانه گل مریم در شروع گلدهی گیاه بود. ضرایب ماهانه گیاه گل مریم بر اساس داده¬های تشت تبخیر کلاس a درون گلخانه بین 0/5تا 0/7 به دست آمد. نتایج نشان داد که میزان آب کاربردی بر گلدهی و پارامترهای کیفی گل تأثیر گذار است. بهترین کیفیت گل زمانی حاصل می¬شود که گیاه دچار تنش آبی نشود. هم¬چنین مصرف بیش از حد آب نیز اثرات منفی بر گیاه گل مریم دارد و باعث رشد علفی گیاه گل مریم می¬شود. در پژوهش حاضر، بهترین کیفیت گل از تیمار آبیاری کامل حاصل شد، به طوری که متوسط طول ساقه گلدهنده، 89 سانتی¬متر، طول متوسط محور گل¬آذین 34 سانتی¬متر، تعداد متوسط گلچه 30/6 عدد و قطر متوسط ساقه 9/8 میلی¬متر به دست آمدند.